Για να θέλει ένας εργαζόμενος να εργαστεί σε μια επιχείρηση και να είναι χαρούμενος κατά την άσκηση των καθημερινών του καθηκόντων, πρέπει η εταιρεία και η διοίκησή της να του εμπνέει σιγουριά, να τον εκτιμά, να σέβεται τα δικαιώματά του και να κρατάει τις υποσχέσεις της, πέρα από τα αυτονόητα, δηλαδή από το να είναι συνεπής ως προς τις πληρωμές, την ασφάλιση και το ωράριο εργασίας.

Επιπλέον, η επένδυση σε γνώσεις και η διάθεση του απαραίτητου χρόνου στους εργαζόμενους για κοινωνική ζωή, αναβαθμίζουν όχι μόνο την ποιότητα ζωής των εργαζόμενων αλλά και την ποιότητα του εργασιακού κλίματος της εταιρείας.

Ένα άλλο βασικό δομικό συστατικό, είναι η αισιοδοξία. Είναι σημαντικό να διακατέχεται η εταιρεία αλλά και οι εργαζόμενοί της από αισιοδοξία. Θυμάμαι τον ψυχίατρο Γιώργο Βίτσα, ο οποίος έπαιξε σημαντικό ρόλο στην άποψή μου για την αισιοδοξία, που έλεγε δυο πράγματα: πρώτον, “ο στόχος μας πρέπει πάντα να είναι να γίνουμε ῾πρωταθλητές συν 10%῾”και δεύτερον, “να έχουμε πάντα θετική σκέψη, αλλά και να συναναστρεφόμαστε με ανθρώπους που έχουν θετική σκέψη, γιατί είναι πολύ δύσκολο να αποφύγουμε την αρνητική επιρροή ανθρώπων με αρνητικό τρόπο σκέψης”. Ένας άλλος καταπληκτικός άνθρωπος που συνάντησα και μας έδωσε πρωτοποριακές ιδέες, ο Πήτερ Οικονομίδης, έλεγε ότι ῾Δεν υπάρχει «δε γίνεται» – όλοι οι μεγάλοι πρωταθλητές πιστεύουν σε αυτό ακριβώς και έτσι επιτυγχάνουν στην καριέρα τους῾.

Όλα τα παραπάνω πρέπει να έχουν διάρκεια στο χρόνο, να μην αποτελούν τυχαίες συγκυρίες. Ωστόσο, είναι κυρίως το αξιακό σύστημα και το ήθος μιας εταιρείας που την κάνουν να ξεχωρίζει στα μάτια των εργαζόμενων και τα οποία θέτουν τις βάσεις για ένα υγιές εργασιακό περιβάλλον.

Όλες οι εταιρίες πρέπει να έχουμε ήθος και αξίες, οι οποίες να μην παρεκκλίνουν κατά τη διάρκεια του χρόνου. Θα σας μιλήσω για την προσωπική μου ιστορία.
Θυμάμαι όταν πρωτοξεκίνησα στην Αθήνα, το 1992, το ζαχαροπλαστείο μπορούσε να υποστηρίξει δύο θέσεις εργασίας. Κάλεσα τρεις κοπέλες και τους είπα ότι, για εμένα, είναι όλες κατάλληλες και καταπληκτικές, τους έδωσα χρήματα να βγουν για φαγητό, να γνωριστούν και να μου πουν εκείνες ποιες δύο θα μείνουν. Την επομένη, ήρθαν και μου είπαν ότι προτείνουν να μείνουν και οι τρεις, επειδή είχαν και οι τρεις ανάγκη, και να μοιράζονται τους δύο μισθούς. Μετά από αυτή την κίνηση από την πλευρά τους, αποφάσισα ότι θα μείνουν και οι τρεις και θα πληρώνονται κανονικά. Συγκινούμαι κάθε φορά που θυμάμαι αυτό το περιστατικό. Ο Θεός με βοήθησε και τελικά χρειάστηκαν και οι τρεις. Έτσι πορευτήκαμε στη ζωή μας, με τις αξίες που μας εμφύτευσαν οι Μικρασιάτες γονείς μας και έτσι προχωράμε και τώρα. Κάποιοι θα πουν: “Με το σταυρό στο χέρι; Πώς είναι δυνατόν;”. Αποδείχτηκε όμως, στο πέρασμα των χρόνων, ότι μόνο «με το σταυρό στο χέρι» πας στην κορυφή.

Όπως δεν μπορείς να κάνεις γλυκά με χαμηλής ποιότητας πρώτη ύλη, έτσι δεν μπορείς να κάνεις και επιχείρηση με χαμηλής ποιότητας ανθρώπινο δυναμικό. Δεν μπορεί οι εργαζόμενοι και οι συνεργάτες σου να έχουν χαμηλή αυτοεκτίμηση, να μην είναι ειλικρινείς, να μην προσπαθούν με διακριτικότητα να βοηθήσουν όταν κάποιος συνάδελφός τους έχει πρόβλημα, να μην έχουν αρχές και αξίες στη ζωή τους.

Πιστεύω στην ποιοτική και ομαδική δουλειά. Τίποτα δεν μπορεί να επιτευχθεί από έναν εργαζόμενο μόνο του. Η αλληλοβοήθεια, η καλοσύνη και η έλλειψη εγωισμού ελαττώνει τα προβλήματα και φέρνει πιο κοντά τους ανθρώπους, άρα και τους εργαζόμενους σε μια επιχείρηση.

Όλες οι παραπάνω αξίες συνοψίζονται στο δικό μου μότο: “Όταν ανάβεις από το κερί σου 15-20 κεριά, δεν ελαττώνεται η φλόγα, πολλαπλασιάζεται”. Έτσι είναι και η αγάπη και η καλοσύνη. Πολλαπλασιάζονται. Να προσφέρουμε καθημερινά αγάπη και καλοσύνη σε όλους.